Anlaşılamayan mahiyetiyle Özal, 12 Eylülcülere fikren kuvvet verince de, ANAP’ın devamı olan AKP’nin mahiyeti de anlaşılamadı. Türk-İslâm senteziyle milleti 12 Eylül projesine yanaştıran Özal’a bedel arkadan gelenler; daha çok Erbakan veya Refah renkleriyle göründüler. Aksaçlılardan ayrılan Yenilikçilerin halka bakan yüzlerinden ziyade ABD ve İngiltere Neoliberallerine bakan yüzlerini bu zamanımıza kadar kimse konuşmadı.

Önceki seçimlere katılan partilerden dokuzunun Siyasal İslâmcı kökenli olmaları, Neocon-Neoliberal projedeki dinin kullanımını, yani tezimizin çıkış noktasını gösteriyor. Enternasyonalcilerin, “Din afyondur, halkı uyuşturur” tezinin Sosyal Marksistlerce tatbik edildiğine inanıyoruz. Zira kırk küsur senedir yapılan kötülükler din perdesinde (rüşveti unutmadan) usturupluca işlendiğinden, efkâr-ı ammeden yeteri tepkiyi görememiştir. Proje yöneticileri de, halkı, ölümü göstererek sıtmaya razı edebilme taktiğiyle idare etmişler.

Marksizm, iki farklı çizgide yürüyordu. Enternasyonalci Troçkistler daha ziyade Pentagon ve NATO üzerinden Ankara’ya bağlanırlarken, 12 Eylül’cülerin finans ayağını Londra teşkil ediyordu. Kökleri Amerika’daki meşhur bankaların emrindeki fonlar, bilhassa Köpekbalığı fonlarıyla Avrupa’yı Çin’e taşıyan Çekirge hareketinin mahiyetini bilemeyenler, Sovyetlerin dağılışından sonraki Avrupa’da olup bitenleri asla anlayamazlar.

© Yeni Asya