İntihar edercesine, celladına âşık bir meczup gibi, İngilizlere zangoçluk yapıp bu müthiş silâhı kullanmıyor! İnsan basiretini bu derece nasıl kaybedebilir? Demek ki öyle bir günah işlenmiş ki, kör ve sağır olup kadere fetva verdirmişler. Bir mütefekkirin “Hak infaz edince takdirini, selbeder ehl-i aklın iradesini ve tedbirini” sözü tam manasıyla tecellî etmiştir.

Üstad Bediüzzaman da, “Musibet bir cinayetin neticesi, mükâfatın mukaddemesidir” der. O hâlde bize düşen; “Artık musibetimizi çektik, şu saadetimizi ankaribüzzamanda ihsan et Yâ Rabbi!” deyip fiilî ve kavlî dualarla o müthiş silaha sarılmaktır.

Bu kafa karışıklığının sebeplerinden biri de, şer odaklarının planlarıyla Süfyan’ın fitneleri sonucunda Şeyhülislâm, müçtehid ve mücedditlerin devre dışı bırakılması, fetva eminliklerinin imha edilmesidir. Âlem-i İslâm yeni bir fetva eminini bulamadığı için bir fetret dönemi yaşanmakta ve bu felâketler başımıza gelmektedir. O hâlde bir an önce fetva eminimizi bulmalıyız. Belki........

© Yeni Asya