Bu meselenin ne derece önemli olduğu, hele günümüzde izahtan varestedir. Fakat bir şeye en büyük farz vazife diyebilmek de, öyle kolay bir iş değildir. Çünkü ne kadar makul ve zarurî de, olsa illâki, Öncelikle ayet ve hadislerden karşılığı gerekir. Hiç olmazsa biz de onları tespite çalışalım.

Evet Rabbimiz “va’tasımu, velatenazeu” gibi emirler le ittihad-ı İslâmın farziyetine dikkat çekerek şöyle buyururuyor. “Toptan Allah’ın ipine sarılın, ayrılmayın. Allah’ın size olan nimetini anın. Düşmandınız kalplerinizin arasını uzlaştırdı da, onun nimeti sayesinde kardeş oldunuz. (Âl-i İmran: 103-105.)

Diğer bir ayet “Allah’a ve Peygamberine itaat edin sakın birbirinizle çekişmeyin. Sonra zayıflarsınız ve kuvvetiniz kalmaz ve sabredin, şüphe yok ki, Allah, sabredenlerle beraberdir.” (Enfal: 46.)

Bir de hadislerden bir örnekle yetinelim: “Mü’min mü’mine karşı birbirini tahkim eden bir binanın taşları gibidir. [Bu bağlılığı göstermek için Fahr-i Cihan Efendimiz] mübarek parmaklarını birbirine geçirip kenetledi.” (Buharî, Salât 88; Müslim, Birr 65.) gibi bir çok ayet ve hadisin emrettiği, akl-ı selimin de hahişle onayladığı bir mesele ki, gayr-i Müslimler tesanüdden hasıl olan bir deha ile âlem-i İslâmı ezerken bu derin şaşkınlığın acaba başka bir sebebi olabilir mi? diye düşünürken yine “en büyük farz bugün ittihad-ı İslâm” diyen Üstaddan şöyle çok farklı ve orijinal bir cevap alıyoruz.

Bu acı gerçeği de, daha açık ifade etmek için Lemeat’taki manzumeyi verelim: “Bir hak bilkuvve kalmış. Yahut kuvvetsiz kalmış. Ya mahlûttur, hem mahşuş. Ona da bir inkişaf, ya bir taze kuvvet vermek lâzım gelmiştir. Mühezzep ve müzehhep yapmak için muvakkat, bâtıl ona musallat. Tâ ki sebîke-i hak ne miktar lüzum vardır, Tâ mahz ve halis çıksın mebadide, dünyada bâtıl etse galebe, fakat kazanmaz........

© Yeni Asya