Bazen “Kendime söz geçiremiyorum,” “Düşündüklerimi dile dökemiyorum,” “Hayallerim gerçeklerle uyuşmuyor“ denir. Bir taraftan da “Bir ben vardır bende benden içeru” der içeriden birileri. Nedir insanın “kendim,” “ben” dediği şey?

“Kendi” hataları sonucu bedeni, ruhu incinir insanın. “Kendi,” “ben”im dediği bedenine, ruhuna başkasının veremeyeceği zararı verir. Yine “kendi,” “kendine” söz veriyor, bir müddet sözünde duruyor, sonra sözünü tutmuyor “kendi,” “kendine”. Neden söz verdiğin “kendine,” sözünde durmuyor “kendin”? Bu, “ben”in “kendine” hainliği değil mi?

Vicdan, hep “yapma,” “etme,” “tutma” veya “yap,” “et,” “tut” der, doğru olanı ikaz eder. İnsanın “kendi,” vicdanını susturuyor. Bir müddet sonra içeriden etkisiz, cılız sesler gelmeye başlıyor.........

© Yeni Asya