Bütün bir milletin imanını kurtarmak ve kuvvetlendirmek maksadıyla, Nur Talebeleri bir asırdan beri bütün gayretleriyle çalışıyorlar. Allah’ın rızasından başka bir gayesi olmayan bu hasbî hizmeti anlayamayan ve hep başka maksatlar arayan yetkililer, onlara akıl ve hayale gelmedik zulümleri yaptılar.

Bu zulümlerden netice alamadıklarını fark ettikleri zaman da, bu sefer içlerine fitne tohumları ekerek tesanütlerini bozmaya çalıştılar. Genelde bunda da muvaffak olamadılar. Bir kısım sarsıntılar çıksa da, iman hizmetinin daha fazla genişlemesine vesile oldu. Kendi mesleğinin muhabbetiyle hareket etmek ve başka mesleklerin noksanlıklarıyla meşgul olmamak ve Müslümanların nereden ve kimden olursa olsun istifadelerine taraftar olmak gibi çok önemli prensiplerin yaşanması sayesinde, sinsi plânlar da neticesiz kaldı.

Meydana gelen bir kısım menfî olaylar kalp ve ruhlarda olumsuz tesir yapar. Hizmet etme şevk ve gayretini bir derece kırar. Ancak, Bediüzzaman Hazretlerinin dediği gibi “Asıl hamiyet, şiddet-i mevanie [engellerin şiddetine] karşı şiddetle metanet etmektir. Çabuk ye’se........

© Yeni Asya