Geçenlerde, bir sınıfta, bazı öğrencilerimin –biraz da şu dersimizi kaynatmak amaçlı olduğunu sezdiğim- Cinler hakkında; nasıl yaratıldıkları, nasıl varlıklar oldukları, ne iş yaptıkları, bize benzeyip benzemedikleri, bizim onları görüp göremeyeceğimiz, onlarla görüşüp, konuşup konuşamayacağımız konularında şu peşi sıra, şu “kombine” sorularına maruz kalınca, onlara hitaben, şu yüksek, hem de gür bir sesle şöyle demiştim: “Siz ‘İnsan’sınız değil mi!?.. Bırakın siz şu Cinleri merak etmeyi!.. Kur’ân’da, Cin Sûresi’nin yanında, asıl şu ‘İnsan’ Sûresi var; siz, asıl onu ‘merak’ edin…”

Üstâd Hazretleri, “Merak, ilmin hocasıdır…” diyor vecizelerin birinde, bilindiği üzere…

Sonra, namazda, şu İnsan Sûresi’ni, şu “mütefekkirane” okurken, birinci âyet olan, “İnsan için, ondan bahsedilecek bir değerde olmadığı bir zaman dilimi geçmemiş midir?..” meâlindeki şu “istifhâm-i ifhâmî” tarzındaki âyetten sonra gelen, şu 2. âyette mezkûr bulunan şu “Nutfetun Emşâc” terkibine zihnim birden takıldı…

“Merak” ya bu…

Namazı bitirir bitirmez, şu hemen sonrasında, büyük bir........

© Yeni Asya