Hayri, 1950 yılında İzmir’den Erzincan’a tayin edildi. Ailesine, “Erzincan’da ev bulamadım” diyerek onları götürmedi. Erzincan’da yalnız başına yaşadı. Eşi, oğlu ve üç kızı İzmir’de kaldı. Bu duruma eşi çok üzüldü ve “Bizi kasıtlı olarak götürmedi” dedi.

Hayri Tanju Erzincan’da göreve başladığında, Süleyman isminde şarklı bir asker emir eri olarak emrine verildi. Süleyman, içi dışı Risale-i Nurlarla boyanmış, takva ehli bir askerdi. Boş bulunduğu her anını Kur’ân ve Risale-i Nur okuyarak geçirirdi. Hayri Tanju, Süleyman’ın samimiyetini, doğruluğunu ve gerçek anlamda inanmışlığını gördükçe aralarında samimi bir dostluk kuruldu.

Hayri, Süleyman’daki inanmışlığı ve ruh güzelliğini gördükçe ne kadar kirlendiğini anladı. Onunla sohbet ettikçe, ne kadar zehirli bal yediğini fark etti. Her geçen gün manevî yıkılmışlığını daha derinden hissetti. Kalbi ve aklı, günlerce süren kanlı bir savaşa tutuştu. Süleyman’ın hayatına girmesinden sonra Hayri’nin dünya zevki namına huzuru kalmamıştı.

Süleyman ile sohbetlerinin sabahlara kadar........

© Yeni Asya