Bunu en çok da gençler ve çocuklar üzerinde görüyoruz. Telefondan, tabletten başlarını kaldıramayan, bizi duymayan bir nesil var. Parmaklarının altında hızla kaydırdıkları gerçek olmayan dünyalarda kaybolurken, gerçek hayatı kaçırdıklarının farkında değiller. Elinde teknolojik bir alet olmadan, bir iş ya da faaliyete odaklanarak keyifle yapmak yeni nesil için çok zor. Bir iş rica etsek “Sıkıldık” deyip bırakıyorlar. Uzun süre telefona bakmadan kitap okuyan, büyükleriyle verimli bir sohbet edebilen gençlerin sayısı ne yazık ki azalıyor.

Dijital dünya ile aramıza bir sınır koymazsak, teknolojinin Allah’ın bize ahiretimizi kazanmamız, namaz kılmamız ve dünya işlerimizi yapabilmemiz için verdiği 24 saatimizin çoğunu bizden çalan bir hırsıza dönüştüğünü söyleyebiliriz. Hem en değerli sermayemizden yani zamanımızdan çalıyor, hem de stres, yorgunluk, halsizlik, depresyon gibi sıkıntılarla vücudu ve ruhu yıpratarak insanı verimsiz hâle getiriyor. Geçenlerde bir haber okumuştum. Güney Kore’de teknolojiye aşırı maruz kalmaktan, tükenmişlik........

© Yeni Asya