Bunların bilincinde olması ona insanlık vasfını kazandırmaktadır. Bu cihazatı ona vereni tanıyıp, inanıp itaat etmesi de insaniyet-i kübra makamına ulaştırmaktadır. Çünkü insan imanın nuruyla kendisinde yansıyan İlâhî san’at ve nakışlar ile bir kıymet almaktadır. İnanmazsa o nurun bağlantısı kesilmekte, sanat ve nakışlar görünmez hale gelmektedir. Sanat ve nakışlar dikkate alınmadığında ise sadece ucuz maddî bir kıymeti kalmaktadır. Cismi de geçici, basit, belki de canavar bir hayvan mahiyetine bürünmektedir.

İnsanın akıl, fikir, şuur, vicdan gibi manevî algılarla zamanın, mekânın şuurunda olması ve medenî bir yaratılış özelliğine sahip bulunması onu hayvaniyetten ayıran en önemli özelliklerdir. Geçmişini hatırlamakta ve geleceğinden endişe etmektedir. Kâinatla bütünleşik olduğunun farkındadır. Fıtraten medenî olduğundan hemcinslerine muhtaç olup onlarla birlikte yaşaması gerektiğinin şuurundadır.........

© Yeni Asya