Sadakatin, kadirşinaslığın, insaniyetin kalbinde saklı nuranî bir cevherdir. Ancak bugün, bu kıymetli haslet ne yazık ki unutulmuş, garip kalmıştır. Yine de zamanın savrulmuşluğuna rağmen vefayı hâlâ yüreğinde taşıyanlar, ona sadakatle hizmet edenler var.

Bediüzzaman Hazretleri vefayı sadece anlatmamış, eserlerinde yaşamış; talebelerinde ise onu görmüştür. Mektuplarında sıkça “vefadar kardeşlerim” ve “vefadarâne alâka gösterenler” ifadeleriyle bu sadakati takdir etmiştir. Çünkü Nur hizmetinde vefa, bir hatıraya değil; hakikate ve davaya sadakattir.

Barla’daki Çınar: Vefanın gözyaşları

Tarihçe-i Hayat’ta geçen sahne, vefanın hem insanî hem kevnî boyutunu gözler önüne serer:

Barla’da sekiz yıl kaldıktan sonra Isparta’ya gönderilen Bediüzzaman, yıllar sonra Barla’ya döner. Talebelerinin bir kısmı onu karşılar. Fakat onu en çok etkileyen, mübarek çınar ağacıdır. Adeta eski bir dost gibi onu selâmlar; dallarıyla secde edercesine kavuşmanın şükrünü ifade eder.

Bediüzzaman, çınara sarılır, gözyaşlarına........

© Yeni Asya