Babası Abdullah onun doğumundan iki ay kadar önce vefat etmiş ve bu mutlu güne erişememisti. Dedesi Abdülmuttalib torununa Muhammed (Övülen) ismini vermişti. Ataları arasında böyle bir ad yoktu. Bunu duyanlar dedesine bu adı niçin koyduğunu sordular.

Abdülmuttalib şu cevabı verdi: O’nu gökte Allah’ın, yerde ise insanların övmesini istedim.

Bir gün Ashab-ı Kiram peygamberimizin hayatının ilk günlerini anlatmasını istemişlerdi. O da şu şekilde cevap vermişti:

“Ben atam Hz. İbrahim’in duası, kardeşim Hz. İsa’nın müjdesi, annem Amine’nin rüyasıyım. Annem bana hamile olduğu sırada bir rüya görmüştü: İçinden bir nûr çıkmış ve bu nûr Suriye ‘deki sarayları aydınlatmıştı.”1

Hz İbrahim ile oğlu Hz. İsmail Kabe’yi inşa ederlerken şöyle dua etmişlerdi: “Bir zamanlar İbrahim İsmail ile beraber Beytullah’ın temellerini yükseltiyor (ve şöyle dua ediyorlardı): Ey Rabbimiz, bizden bunu kabul buyur. Her şeyi hakkıyla işiten de sensin, her şeyi hakkıyla bilen de ancak sensin. Rabbimiz! Bizi her şeyiyle Sana teslim olmuş kullar eyle. Neslimizden de Sana itaatkâr bir ümmet yarat. Hac ve Kurbana ait ibadetlerimizin yolunu........

© Yeni Asya