Had safhaya ulaşan duyarsızlıkları itibariyle, verilen tepki bühtan değil, hakikat.

Fakat, bu meseleye bakarken, sanki bir teşhis hatası yapılıyor gibi.

Çünkü ülke kavramı bir şahs-ı manevî; memleket, devlet. Onu vücuda getiren, onun idarî mekanizmasını çalıştıran ise, bizatihi ferddir.

Müslüman, “Müslüman” olur, kula kulluk etmez, dimdik durursa; durulan ülke de “İslâm Ülkesi” olur.

Allah (cc), bu ülkelerin birçoğuna yeraltı kaynaklarıyla imkân ihsan eylemiş. Mesela: Petrol nimet iken, önemli bir ekonomik güç iken, nikmet olmuş gibidir. Bu değeri ya da elinde bulundurduğu diğer değerleri değerlendiremeyen Müslüman, başkasına bende olmuş durumda!

Emr-i İlâhî, Müslümanın damarında kan, bedeninde candır. Öyle de:

Bir tarafta, “Ancak sana kulluk eder ve yalnız senden medet umarız”1 diyoruz; diğer tarafta da dizginimiz ecnebinin elinde.

Bir tarafta, “Bana doğru yolu göster”2 diyoruz; diğer tarafta ise, eğrilerle; dinsiz densiz devletlerle düşe........

© Yeni Asya