Ne şeref ne devlet…

Ne var ki buna sahip olmak; Âlemlerin Rabbinin bu lütfuna lâyık olmak, elbette, O’na iman etmekle mümkündür.

Risale-i Nur’da, “İman, insanı insan eder; belki, insanı sultan eder. Öyle ise, insanın vazife-i asliyesi iman ve duadır. Küfür, insanı gayet âciz bir canavar hayvan eder”1 deniyor.

Kendisine ihsan edilen kalbini, gözünü, kulağını ve sair lâtifelerini maksadına uygun kullanmayıp ya da kullanamayıp nefsin hevesâtına, şeytanın iğvâsına kanıp yoldan çıkarak sûrî zînet ve aldatıcı gayr-i meşru lezzetlerle dünyasını da ukbasını da berbat eden gafil insan, bırakın sultan olmayı; insan olma vasfını heder etmiş demektir.

Cenab-ı Hak Kitabında, bu garâbet hâli şöyle ifade ediyor:

“Andolsun, biz cinler ve insanlardan birçoğunu Cehennem için yaratmışızdır. Onların kalpleri vardır, onlarla........

© Yeni Asya