Mevcut kendi mozaiklerimize ilâveten çeşitli bölgelerden, değişik ülkelerden gelen -kayıtlı kayıtsız- pek çok insan, Türkiye’yi mesken tutmuş durumda.

Başımız gözümüz üstüne.

Asr-ı Saadete uzanıp, Ensar’ın Muhacire yaklaşımını örnek alarak müşkülâtta bulunana el uzatmak ne güzel; Müslüman’ı kardeş bilmek, ne âlâ. Çünkü emr-i İlâhî böyle. Gel gelelim, bu gelenlerin hepsi katıksız, katkısız Müslüman kimseler değil ki.

O ülkelerde var olan ırklar, kavimler, mezhepler; hayatlarına, karakterlerine sinen din ya da dinsizlik; dahası, siyasî tercihler gelenlerle birlikte, bu toprağa taşındı.

Artık her yerde sıkça gördüğümüz farklı çehre, farklı lehçe ve farklı renkteki bu insanlar, buralarda, bizden rahat durumda.

Bunu söylerken, gelenlerin gelmesine muhalif değiliz; yukarıda, alerre’si velayn dedik.

Fakat, benim ülkemin kırsalındaki yoksulu, şehirlerinin köşe bucaklarındaki, banliyösündeki fakiri fukarası, garibi gurabası aç biilâç, işsiz güçsüz durumda iken;........

© Yeni Asya