Tuttum, ele geleni, birkaç sözle anlattım.

“Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar” atasözü ile girmek istiyorum konuya. Olur ya, sürç-ü lisan ederiz.

İnsan, yaptığı yanlış tercihler ya da doğru bildiği yanlışları yüzünden kendisini çevresinden izole edip yalnızlığa, ilgisizliğe mahkûm edebiliyor.

Şu bir vakıa ki çoğu zaman, insanın -iyilik zannıyla- kendi kendine yaptığı fenalığı hiç kimse yapmıyor.

Bir türlü baş edemediğimiz “ben” var ya, şu ben meselesi, bir gün oluyor, bencilleşen insanın havasını alıyor; var sandığı itibarını yerden yere çalıyor.

Hâlbuki zahire göre, önce her şey sütliman. Ceket, kolumda; her şey yolunda.

Kavilikse, âdeta, dalgakıranlı liman.

Hep böyle gideceği,........

© Yeni Asya