Bu işin aması, fakatı olmaz.

Bizde hamaset; Âkif’te hakikat çığlıkları…

Şairin mısralarını konuşmalarımızın süsü niyetine alırsak garbın medeniyeti garpta kalır.

Kaldı mı; kaldı.

Hakikat peşinde olsaydık şimdiki bu hayalî gündemlerle oyalanmazdık. Hamaset bir müddet sonra yorar ve menzilin kokusunu bile alamadan ömür biter.

Ne diyor şairimiz: “Hür yaşadım, hür yaşarım.”

Ne yazık ki o hürriyet olmayınca nefesini yurt dışında alıyor. Gurbet, hasret, hastalık, fukaralık, özlem, acı, vefasızlık… Nihayet zar zor bir mezar…

“Hangi çılgın…”lar zincir vuramıyor lâkin başka çılgınlar karşısında duruyor.

Ve bu çılgınlık başka kılıklarda hakikat arayıcılarının karşısına dikiliyor.

O hürriyet var mı yok mu; bunun kararını herkes kendi verecek. (Bir de hürriyetin ne olduğunu biliyor muyuz?)

Japonya hürriyetin meyvesi... Almanya dersen öyle... Güney Kore'ye bak; bir de Kuzey Kore'ye... Güney Kore de o sihirli kelimenin........

© Yeni Asya