Rahmaniyete delil olarak materyalizm |
Öncelikle metodumdan bahsetmek istiyorum. Sanatlı bir balon hayal edelim, bu balonda tasarruf eden kudretli ve şefkatli bir zât hayal edelim. Cömert ve şefkatli olan bu zâtın bilinmek istediğini de varsayalım. O zaman; merhametli olan bu zât, kendisini bilmesini istediği özneler istihdam edecektir. Sonra da bu öznelere kendisini arama isteği yükleyecektir. Eğer yüklemiyorsa iki ihtimal vardır: Merhametli ve sevgi dolu değildir. Bilinmek istemiyordur.
Balon içerisindeki varsayımımız bu iki ihtimali de reddeder. O hâlde öznelerde, kudretli, şefkatli, cömert bir zâtı bilme ve bulma çabası olmalıdır.
Eğer gözlemlenen dünyada bu çabayı bulabilirsek, bu dünyanın modelimizle tutarlı olduğunu gösterir. Ve İslâm’ın tüm söylemlerini bu tür kendi modelleri içerisinde doğrulayabilirsek, İslâm’ın çizdiği kâinat modelinin gerçekle birebir uyumlu olduğunu ve hiçbir ihtilâf olmadığını isbatlamış oluruz. Bu da Allah’ın varlığına dair kuvvetli bir delildir.
Uzunca bir giriş oldu farkındayım. Ama güzel bir yere gidiyorum. Sabır…
Bu yukarıda anlattığımı zaten Üstad Said Nursî, 23. Söz, 1. Mebhas, 2. Nokta’da isbatlama çabasına girmeden, çok veciz bir meselle anlatıvermiş; elindeki akıl feneri tam olarak dünyayı gösteremediğinden, her........