Bâkî hayat arzusunu,

Ta yürekten duyan kalbim.

Bırak gaflet uykusunu,

Uyan kalbim, uyan kalbim.

A.Y.

Ne kadar da çok uyuyorsun. Ömrün uyumakla geçiyor. “Yok canım ben günde sekiz saatten fazla uyumam, günün gerisini uyanık geçiririm” demek istiyorsun, ama bana hiç de öyle gelmiyor.

Günlük zarurî işlerinden olan rızkını kazanmak, yemek içmek dışında, zikirsiz ve ibadetsiz geçen her anın derin bir uyku demek değil midir? Televizyon başında kanaldan kanala atladığın zamanları, çoğu dedikodu ve yalandan ibaret olan haber kuşaklarına ayırdığın saatleri uykudan saymıyor musun? “Dünyada neler olup bitiyor, devam eden savaşlarda kaç insan daha telef olmuş, trafik kazalarında kaç kişi ölmüş, teröre kaç kurban verilmiş, cinayetlerde, kimler kimleri katletmiş bunlardan haberimiz oluyor. Haber almanın ne zararı var, bunlar neden uykudan sayılsın” diyorsun değil mi?

Her akşam bir veya iki tane de dizi filmin vardır. Hele o yarışma programlarını seyretmezsen zinhar olmaz. Hafta sonlarını da maçlarla, maçların yorumları ile geçirirsin. Geç saatlere kadar da sosyal medya seni meşgul eder. Derken sabaha yine uykulu gözlerle uyanırsın. Sen........

© Yeni Asya