“Kadına yönelik şiddet, toplumsal bir yara ve insanlık ayıbıdır.” Cümlesinin gündemimize girdiği 25 Kasım, kadına yönelik şiddete karşı uluslararası mücadele günüdür. Ne yazıktır ki aynı yara her geçen gün biraz daha derinleşiyor, aynı ayıp daha görünür hâle geliyor. Sokaklar protesto çığlıklarıyla inliyor, sosyal medya öfke kusuyor, hâkimler yine aynı bahaneleri dinliyor. Değişmeyen tek şey ise kadınların adalet ararken tüketilen ömürleri.

İsimler değişiyor, yaşlar değişiyor; kaderler ise hep aynı kalıyor. Maalesef ülkemizde kadına yönelik şiddet artık münferit bir olay değil; düzenli işleyen bir çark, yıllardır şiddetle yağlanan bir sistem. Öyle bir sistem ki kadın, ne kadar güçlü olursa olsun bir erkeğin öfkesine denk geldiğinde kaderi bir anda istatistiklerdeki bir sayıya dönüşebiliyor. Kimi zaman bir boşanma dilekçesi, kimi zaman bir ayrılık kararı ya da yalnızca bir “hayır” kelimesi… Ve bütün bunlar bir erkek kibrine çarpınca yaşananlar malum.

Erkeklik de adamlık da bu değildir. Ne “göster amcalara” diye öğretilen bir gurur simgesidir ne de delikanlılık sayılan metal bir şımarıklığın tetiğe dokunuşudur. Adamlığın okulu yok. İnsan anlaşamayabilir, istenmeyebilir; bunun........

© Yeni Ankara