Engelli kadınlar, yalnızca toplumun izbe bir köşesinde değil, kadın mücadelesinin de kıyısında bırakılıyor. Oysa onların yaşadığı şiddet, iki kat daha sessiz, iki kat daha görünmez.

25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü, her yıl olduğu gibi bu yıl da bizleri bir aynanın karşısına geçiriyor. O aynada yalnızca bireysel değil, toplumsal bir yüzleşme de var. Kadına yönelik şiddet, yalnızca fiziksel bir saldırı değil; aynı zamanda bir yok sayma, bir susturma, bir görünmez kılma biçimi. Ve bu görünmezliğin en derinini yaşayanlar arasında biz engelli kadınlar da varız.

Ben görme engelli bir kadınım. Hayatım boyunca birçok engelle karşılaştım; kaldırımlarda, sınıflarda, iş başvurularında… Ama en zoru, “görülmemekti.”

Engelli kadınlar, aile içinde aşırı koruma bahanesiyle karar alma haklarından mahrum bırakılıyor. Eğitim hakkımız, “nasıl olsa yapamaz” denilerek elimizden alınıyor. Ekonomik bağımsızlığımız, istihdamda karşılaştığımız önyargılarla........

© Yeni Ankara