Türkiye'de sosyal devlet anlayışının önemli bir parçası olan engelli aylığı, her geçen yıl rakamsal olarak artsa da engelli bireylerin yaşam gerçekliğiyle kıyaslandığında hâlâ yetersiz kalıyor. bugün içinde bulunduğumuz ekonomik şartlar ve engelli bireylerin özel ihtiyaçları göz önüne alındığında bu artışın reel anlamda yeterli olduğu söylenemez.

Engelli aylığı; devletin, hayatını sürdürmekte zorlanan engelli bireylere sunduğu temel bir maddi destektir. Ancak bu destek, ne yazık ki engelli bireylerin karşı karşıya kaldığı günlük yaşam maliyetlerinin yanında oldukça cılız kalmaktadır. Örneğin, tekerlekli sandalye kullanan bir bireyin medikal cihazlarının periyodik bakımı, görme engellinin sesli teknoloji ya da özel donanımlara erişimi, işitme engelli bireyin cihaz temini gibi kalemler düzenli ve yüksek maliyetli harcamalardır. Bu harcamalar, yalnızca konfor değil; yaşamın sürdürülebilirliği açısından da zorunludur.

Engelli aylıkları her yıl ocak ve temmuz aylarında memur maaş artışlarına göre güncellenmektedir. Dolayısıyla memur maaşları ne kadar artarsa engelli aylığı da o kadar artmaktadır. 2012 yılından bu yana memur maaşları yetkili sendikalar ve hükümet arasında imzalanan “toplu sözleşme” ile belirlenmektedir. Ne var ki bugüne kadar her iki yılda bir yapılan, hiçbir toplu sözleşmede anlaşılan maaş artış oranı maalesef enflasyonu geçememiştir.

Evet, her altı ayda bir memur maaşları enflasyon farkıyla artmaktadır. Buna bağlı olarak engelli aylıkları da aynı oranda, yani enflasyon oranında........

© Yeni Ankara