Nasıl olsa da bu iktidarı eleştirsem?
İDRİS GÜNAYDIN

Her Türkiye’li gibi ben de bu ülkede yaşıyor, ağlanacak zaman ağlıyor, gülünecek zaman gülüyorum. 2002 yılından önceye gidelim: Millet geleceğinden ümitsiz, memurların “bu ay paramızı devlet ödeyemez veya yarım öder; öyle olursa ne yaparız?” korkusuyla yatağa girdiği, bir ay deprem yardımları ile memur maaşlarının ödendiği, öbür ay Ecevit’in ABD ye gidip Clinton’un karşısında tek bacak durduğu yıllar... Ardından esnafın yazar kasayı başbakanın ayağına fırlattığı ve “ Sen başbakan değil boş bakansın” dediği yıllar.

Okuldan eve giderken esnafın yolumu çevirip: “Hocam. Bu devlete vergisini vermesek olur mu? Böylece çekip giderler” dediği yıllar.

Memurun, işçinin devletten, çeşitli yapılanmalar vasıtasıyla (KEY) gibi; alacaklı olduğu fakat alamayacağına dair zannı galibin oluştuğu yıllar.

Yatırım mı? Ne gezer! “Yatırım matırım istemiyoruz; hükumet seçime kadar ülkeyi yönetsin de…” dediğimiz yıllar.

Ak Parti iktidar oluyor ve Türkiye’nin makûs talihi yavaş yavaş değişiyor. O olamaz denilenler oluyor, yapılamaz denilenler yapılıyor. Ve bugün Türkiye, haritada küçük bir devlet olarak gözükürken, ABD ve Çin’in yanında bir lokma kadar yer işgal ederken, dünyada hiçbir ülkenin başaramadığı havadan........

© Yeni Akit