Bugün İslam, mevcut insan bakiyesinden hoşnut değildir. Çünkü yüzyıllardır alışageldiğimiz insan tipi, modern çağın değirmeninde öğütülmüş, içi boşaltılmış, kalbi taşlaşmış ve ruhu körelmiştir.

Çağın insanı, ne yeryüzüne bir halife olacak kadar yüce bir varlık, ne de göklere kanat açacak kadar hür bir ruh taşımaktadır.

Biyolojinin diliyle ona “düşünen insan” deniliyor.

Fakat gerçekte bu çağın insanı düşünmeyi unutmuştur.

Düşünmek yerine tüketen, sorgulamak yerine eğlenen, hakikat aramak yerine anlık hazların peşinde koşan bir “tükenen insan” tipine dönüşmüştür.

Modern şehirler inşa eder, teknolojiyi zirveye çıkarır ama kendi ruhunu harabe bırakır. Yeryüzünde izler bırakır ama gökyüzüne bakmayı unutur; kâinatı fethettiğini sanır ama kendi kalbini kaybeder.

İşte İslam, bu tükenmiş insandan memnun değildir.

Çünkü İslam, yalnızca bir kimlik değil, bir inşa, bir doğum, bir diriliştir.

O, “düşünen ama tükenen insan”ın içinden “dirilen insanı” devşirmektedir. Bu yeni insan, ruhuyla, kalbiyle, aklıyla bütünleşmiş; yeryüzünü imar ederken gökyüzüyle bağını koruyan; hem halife hem kul olabilen insandır.

Bugün İslam, doğduğu toprakların........

© Yeni Akit