Herkeste bir kaygı, bir düşünce.
“Toplum neden bu hale geldi!”
Herkes bunu konuşuyor.
Toplumun neden bu hale geldiği, hangi faktörün bu süreci ne kadar etkilediği uzun bir analiz gerektirir.
Fakat faktörlerden birini alıp irdelemek de fikir verebilir.
Mesela ben, son 25 senedir uygulanan yayın politikasına odaklanmak istiyorum.
Aynalı Tahir, Deli Yürek gibi popüler dizilerle başlayan bir süreç var… Sonra bu eğilim içinde Kurtlar Vadisi, Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz, Çukur, Sefirin Kızı, Diriliş Ertuğrul, Fatma Gül’ün Suçu Ne? gibi fenomene dönüşen diziler yapıldı.
Türk dizileri bu süreç içinde TV yayınlarının merkezine oturdu. Kanallar, gündüz kuşağı da dahil yayın sürelerinin büyük kısmını TV dizileri ile doldurdular.
Türk televizyon dramaları kabaca iki öğeyi işliyor: Şiddet ve cinsellik! Aslında sadece işlemiyor, aynı zamanda haklılaştırıp makul hale getiriyorlar.
Yani, bu diziler sadece şiddeti ve cinselliği teşhir etmiyorlar. Bundan daha önemli amaçları, bu eylemleri, bir takım gerekçeler öne sürerek, kabul edilebilir hale getirmek.
Kurtlar Vadisi’nde bir “kafa kesme” sahnesi olay olmuştu mesela. Bölümün değil, neredeyse sezonun en sansasyonel sahnesiydi. Bu skandal sahneyi makul hale getiren gerekçe, kahramanın misyonunun seyirci nezdinde kabul görmesiydi.
Diriliş Ertuğrul gibi bir dizide bile kafaların gövdelerin üzerinden uçurulduğu çok sahne çekildi, yayınlandı. Söz konusu vatansa “kelle almak” teferruattı.
Şiddet, dizi kahramanlarının tek varoluş biçimiydi. Acımasızlık güçlerinin kaynağıydı. Bu dizilerde o şiddetin kurbanları hiç gösterilmedi mesela. Şiddetin insanların hayatlarında........