“Başı rahmet, ortası mağfiret, sonu da cehennemden kurtuluş” olan bir ayın sonlarına geldik. Bizi bu aya eriştiren, onu sevdiren, oruçlarımızı tutma îmânı bahşeden, sıhhat ve âfiyet ihsân eden Allah’a şükürler olsun. Bütün ümmet-i Muhammed’i “cehennemden kurtuluş” ile mükâfâtlandırsın.
Ramazan, on bir ayın sultânıdır. Bir Müslüman için diğer on bir ayın idâresi de Ramazanın üzerindedir. Bütün yıl, ışığını, heyecânını, kemâlini, mâneviyatını… Ramazandan alır. Bir Müslüman Ramazanda ne ise başka aylarda da odur. Veyâ şöyle diyelim: Müslüman bütün aylarını Ramazanda bulunduğu hâlin serpintileri ile yaşar. Ramazanda ne kadar Kur’ân’la, ibâdetle, infâkla, merhametle, tatlı dille, insanlara iyilikle yaşadıysa diğer zamanlarda da böyle yaşayacaktır. Ramazan bir mekteptir.
Ramazan, bir ay boyunca Kur’ân’la, oruçla, namazla, zekâtla, fitre ile bütün bunlardan karılmış bir harçla bir rûh, bir insan inşâ eder. İnsan, harcındaki bu unsûrlar istikâmetinde bir yürüyüşe çıkar, bir kıvâma erer. Artık bu insan Allah’ın sevdiği muhsinlerden biri olur. Bu insanda “Muhammed’ül-Emin”den gelen bir emniyet/güven yerleşir. Yalan, Ramazan insanının semtine uğramaz. Dedikodu/gıybet ondan utanır. Herkesin sırrını emânet........