Yoksul ve onurlu babaların dramı

AHMET CAN KARAHASANOĞLU

Öyle anlar vardır ki kimse duymaz, ama derin acıların çığlıkları siren çalar. Bir yoksul babanın hayatıdır sadece o sirenin sesini duyan. Cebinde taşıdığı bozuk paraların miktarı kadardır umudu.

İstanbul’un kenar mahallelerinde sabahın ilk ışıklarıyla evinden çıkar o baba. Çocuklarının uyku kokusu asılı kalır geride.

O koku, belki de iki öğün arasında kalmış hayatın tek lüksüdür.

Bir babanın yetmeyen parası, yaranın ne denli büyük olduğunu anlatır. Gölge gibi peşinden gelir o babanın; yetmemek.

Arjantinli büyülü gerçekçilik akımının önemli yazarı Jorge Luis Borges’in kitaplarında kaybolan adamlar vardır ya, işte bizim ülkemizde de kaybolan babalar vardır. Kalabalığın uğultusunda kaybolmayı öğrenmiş insanlar deriz onlara.

Her gün aynı tonda ve soğuklukla “eleman aramıyoruz” cümlesiyle karşılaşırlar. Ya yaşı geçkin olduğu için, ya da ezik göründüğü için bilemeyiz.

Sonra başka bir dükkânın kapısı çalınır,........

© Yeni Akit