Mutlu hayat yoktur! |
Mutlu hayat yoktur!
AHMET CAN KARAHASANOĞLU
Zamanı durma noktasına getiren uzun suskunlukların müntesipleri, içinde bulundukları ânı doğru okuyamaz; çünkü zaman, onların elinde ucu görünmeyen bir makaraya dönüşür.
Oysa ömür kırılmış bir vazonun masada unutulmuş parçaları gibidir. Elini uzattığında kesiği hatırlarsın, güzelliğini değil. Ve genelde insan kendine dair en sahici sırları ekseriyetle bu kesiklerde bulur. Hayat bir yaranma biçimidir evet ama sadece hissedenlerin imtiyazında bir kuvvete dönüşür. Yaralarından beslenebilirse, daha güçlü çıkar insan cendereden. Ama sonra. Sonra o yara izlerinin peşinde bir ömür sürüklenir.
Yara belki kapanır ama izler hep vardır.
Bu yüzden hayatın çirkin, dağınık onursuz hatta ahlaksız yanları sürekli tekrar eder. Kalıcı iz bırakmak ister bellekte kader ve türlü vesilelerle her seferinde bunu başarır da… Aslında bir bütün olarak baktığınızda hiçbir hayatın parlak yüzü yoktur. Parlak olan sadece büyütmeyi seçtiğimiz küçük anların içindeki kırılgan........