Αλήθεια πόσο διευκολύνουμε με τη συμπεριφορά μας συνανθρώπους μας που έχουν κάποια κινητικά προβλήματα; Πόσο ευαίσθητοι είμαστε ως άτομα μπροστά στα δικαιώματα συμπολιτών μας, που λόγω ιδιαιτεροτήτων, χρήζουν περισσότερης προστασίας από εμάς;

Πέρασαν μερικές δεκαετίες από τότε που ο Ο.Η.Ε. καθιέρωσε συμβολικά την 3η Δεκεμβρίου κάθε έτους ως παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ).

Πρόθεση του Διεθνούς Οργανισμού ήταν να αναδείξει αρχικά το κοινωνικό αυτό πρόβλημα, να ευαισθητοποιήσει τα μέλη του αλλά και τις κοινωνίες τους ειδικότερα και να τις ενθαρρύνει, ώστε να στρέψουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους προς τις ευπαθείς αυτές κοινωνικές ομάδες με προβλήματα και κυρίως τα παιδιά, τόσο για την εκπαίδευση τους, όσο και την κοινωνική τους αναγνώριση και αποδοχή ως ισότιμα μέλη της, με παραπέρα ομαλή τους ένταξη στο κοινωνικό σύνολο, ως αναφαίρετο δικαίωμα.

Η αναγνώριση του δικαιώματος όλων των παιδιών, ανεξάρτητα από αδυναμίες ή ιδιαιτερότητες και η παροχή προς αυτά ίσων ευκαιριών στην Εκπαίδευση, την κατάρτιση και την απασχόληση, με την αντίστοιχη κοινωνική τους αποκατάσταση στο κοινωνικό σύνολο, αποτέλεσαν τα καθοριστικά στοιχεία που κλήθηκαν να αναδείξουν ως φιλοσοφία τους οι κοινωνίες, μέσω από το Δημόσιο Σχολείο, το οποίο και κλήθηκε να αναλάβει αυτό το έργο.

Η χώρα μας, πράγματι, ακολουθώντας στον τομέα αυτό, τις προηγούμενες επιστημονικά και κοινωνικά χώρες και εναρμονίζοντας το θεσμικό της πλαίσιο με βάση τα διεθνή δεδομένα για τα δικαιώματα των παιδιών, ΑμεΑ, με ρητή συνταγματική διάταξη, δήλωσε εύστοχα την πρόθεσή της, έναντι των παιδιών αυτών με ειδικές ανάγκες και προβλήματα, κατά έναν θετικότερο........

© Xronos