Bölgemizin yakın tarihi, kırsal feodalitenin çözülmesi ve hızla yayılan kentleşmenin getirdiği köklü değişimle tanımlanır. Uzun yıllar boyunca özellikle bölgemizin sosyal ve ekonomik yapısına damga vuran ağalık sistemi, kentsel göç dalgalarıyla birlikte bir dönüşüm sürecine girmiştir. Ancak bu geleneksel güç yapısı, kent ortamında tamamen silinmek yerine, yeni biçimler ve tehlikeli yöntemlerle varlığını sürdürme çabasına
girmiştir.
Kentleşmenin Feodal Yapıyı Çözmesi
Ağalık sistemi, temelde toprak mülkiyeti ve genç işgücünün sömürüsüne dayanır. Kırsal bölgelerde yaşayan halkın çoğunluğu, ağaların kontrolündeki topraklarda zorlu şartlar altında çalışmak zorunda kalmış, ekonomik ve sosyal baskı altında yaşamıştır.
İnsanların topraklarını, borçlarını ve feodal boyunduruğu geride bırakarak kentlere akın etmesi, ağalık sisteminin kırılma noktası oldu. Yoksulluk ve sosyal baskı, kırsal toplumu iten temel gücü oluşturdu.
Köylerin boşalması, ağaların sömürecek genç nüfus ve işgücü bulamamasına yol açtı.

İnsanların kent ortamında bireysel ve görece daha bağımsız ekonomik yaşamlar kurma becerisi, ağaların geleneksel önemini büyük ölçüde erozyona uğrattı.
Kentleşme, bireyselleşmeyi, hukuka bağlılığı ve rasyonel ekonomik ilişkileri öne çıkararak, kan bağına ve kişisel otoriteye dayalı geleneksel bağları zayıflattı.
Yeni Ağalık: Kentsel Alanda Yeniden Yapılanma Çabası Kırsalda güç kaybeden........

© Van Havadis