Eski renkler yok artık,
eski renkli hayatlar da...

Hayatımızdaki her şey beyaza kesmiş gibi;
bembeyaz halılar, perdeler, mobilyalar...
Temizlikle yıkanmış bir boşluk hissi.

Evler beyaza büründükçe insanlar da aynı renge boyandı.
Aynı kalıbın ürünü olmuş her şey...
Bir tebessümün kıvrımı, bir öfkenin çatısı, bir hüznün kırığı kalmamış.

Yüzler birbirine benzedikçe duygular silinmiş;
kelimeler süslenmiş, sessizlik duygusuzluğun yeni dili olmuş.

Bir zamanlar kalpler konuşurdu;
şimdi cilalı ciltler susuyor.
Birbirinin aynası olmuş bakışlar........

© Van Havadis