İnsanlık tarihinin en karanlık sayfalarını yazıyoruz.

Teknoloji sınırları aştı, bilgi sonsuzlaştı; fakat bütün bu “medeniyet” iddialarının ortasında, gözlerimizin önünde bir halk, sessizliğe hapsolmuş bir çığlıkla yok oluşa karışıyor.

Hastaneler bombalanıyor, çocuklar cansız bedenleriyle toprağa karışıyor, annelerin kucağında umut soluyor.

Bu bir savaş değil; bir soykırımdır.

Filistin artık bir coğrafya değil, insanlığın alnına kazınmış kara bir lekedir.

Bir annenin donup kalan kucağında, bir çocuğun sönmüş gözlerinde, yıkılmış duvarların arasında kaybolan hayallerde yaşamaktadır.

Orada yıkılan her ev, insanlığın inancından bir taş koparıyor;

Her çocuğun sessizliği, gökyüzünü biraz daha karartıyor.

Bu manzara yalnızca........

© Van Havadis