Annenizin gölgesini ne sıklıkta görürsünüz aynada? Onun çocuğu olduğunuz gerçeği en çok ne zaman oturur hayatınızin orta yerine?
Belki bugün yanıbaşınızda öpüp koklarken, belki bir telefon kadar yakın, belki bir mezar taşı başında kıvrılıp, hangi yaşta olursa olsun çok erken gidişine ağlarken...
Ve belki de en acısı; çok yakınınızdayken bir sebepten en uzağınızda, en soğuk yanınızda hissederken hiç düşündünüz mü hep bir köşenizde onu taşıyıp, onun gölgesinde olduğunuzu?
Belki minicik bir bardak çaya atılan beş şekerde, belki düzen takıntısında, belki yeşilde ama cam göbeği olanında, belki öfkede, belki mülayim tavırlarda, belki cüretkar edalarda, düşüveriyor mu önünüze anasının kopyası........