Affetmeye çalışmayın, boşverin. Herkes herşeyi bilerek, isteyerek ve gözünüzün içine bakarak yaptı. Affetmeye çalışmak yoktur, artık etkilenmeyecek düzeyde dönüşmek vardır..." Yine yastığı dişleyerek uyandığım bir günün şafağında önüme düştü bu söz...
Öyle miydi, böyle miydi?, Aslında öyle mi oldu, böyle mi olmalıydı? Şunu mu demek istedi, Niyeti beni öldürmek miydi? Kaza kurşunu muydu yoksa attıği?
Biz sabahları işte böyle sabah ederiz. Melatonin çocuğuyuz. Hep birilerinin insafındayız. Uykuya dalışımız bile uykunun insafındadır.
Ne ettiysek kendimize ettik, ne ettiysek........