O gün sınıfın kapısına daha yaklaşmadan burnuma öyle ağır bir parfüm kokusu çarptı ki…
Bir an, “Okulun önüne seyyar Arap parfümcüsü üs mü kurdu?” diye düşündüm. Koku o kadar yoğundu ki teneffüse kadar yaşasam kendimi başarılı sayacaktım.

Hamlet sabahın köründe gelmiş, bana da mesaj atmıştı:
“Sevdiğim… Yani şey… Hanımefendi… Yani… Sen… Erken gel."
Mesajın sonunda üç tane kafası karışmış kafatası emojisi göndermiş.

Sınıfa bir girdim ki Hamlet bambaşka biri olmuş. En güzel kıyafetlerini giymiş, pelerinini takmış ama öyle havalı takmış ki pelerin uçuşsun diye sınıfın camlarını açmış, içeride hava akımı var. Pelerin adeta dalgalanıyor.
Hamlet de tahtanın önünde durmuş, bakışlarını sisli sisli uzaklara dikmiş:

“Aşka mı bakayım, yoksa Senin gelişine mi?” diye kendi kendine mırıldanıyor.

Tahtaya da kırmızı tebeşirle kocaman bir kalp çizmiş, ortasına yazmış:

AŞK DERSİ

Benim içimden bir ses:
“Eyvah… Bu çocuk yine romantizme geçiyor.”

Tam o anda kapı öyle bir açıldı ki kapı menteşeleri dile gelip, “Ben bugün hocamı hak etmedim,” diye ağlayacak sandım.

Nietzsche içeri girdi.
— “AŞK MI? Ben güç istencinden bahsedecektim! Siz ne yaptınız? Sınıfa resmen duygusal siroz hâli gelmiş!”

Hamlet parmağını kaldırdı:
— “Hocam, aşk da bir güçtür.”
Nietzsche homurdandı:
— “Güç değildir Hamlet! Güç kaybıdır! Aşk insanı delirtir!”
Hamlet saçını düzeltti:
— “Friedrich, senin aşkla derdin var. Aşık olamayınca herkes aşka düşman olmaz. İstersen seni birine ayarlayalım?” 
Nietzsche sinirden bıyığını hışırdattı.
—“Ben ilişkiye değil, varoluşa odaklıyım çocuk! Ve ben aşkı bilmediğimden değil, siz fazla bildiğinizden yoruldum!”

O sırada kapı yeniden açıldı. İçeri Platon girdi; elinde mağaranın krokisi var. Arkasından Schopenhauer, en arkadan Simone de Beauvoir yürüyerek geldi.

Simone beni süzdü:
— “Bu derste kadın bakışı da olacak umarım?”
— “Elbette hocam,” dedim. “Hamlet’le birazdan flört edeceğiz, siz de feminist değerlendirme yaparsınız.”

Schopenhauer homurdandı:
— “Aşk dediğiniz şey iradenin en büyük yanılgısıdır.”
Platon hemen ekledi:
— “Ama ideaların aşkı çok güzeldir.”

Nietzsche:
— “YETER ARTIK İDEANIZLA AŞKINIZLA!”

Ben sesimi kısarak:
— “Hocam sakin olun, birazdan çok sinirleneceksiniz o yüzden enerjinizi saklayın.”

Hamlet bana döndü. 
O bakış… 
O dramatik İngiliz trajedisi…

— “Söyle bakalım aşk senin için ne? Hani şu eski zamanlardaki gibi midir hâlâ?”

Ben ona baktım........

© Turktime