Sinirimden ağlamaya başladım!
“Başım eğik hem üzgün hem sinirli hâlde önüme bakıyorken bir el omuzuma değdi...” Hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum... Kendi kendime adamın yaklaşımını yorumluyordum. Yahu adam kibarca bana “delikanlı bu hizmetleri resmî dairede yapman yasak” veya “izin vermiyorum git” deseydi, zaten ben hiç tartışmadan dışarı çıkardım. Bu adamın yaptığı ne kişiliğine ne insaniyete uyar, diye düşünüyorum... Manisa Valiliğinin arka tarafında emekliler parkında bir bank üzerine oturdum. Sinirimde ağlamaya başladım. Saat 12.30 yaklaşıyordu bekledim dedim ki; bu adam nasıl olsa öğle yemeği için daireden dışarı çıkacak onu takip edip tenha bir yerde ağzını burnunu dağıtacağım, kesin kararımı verdim, benim gibi bir delikanlıya hakaret neymiş görsün. Âdeta burnumdan soluyorum yerimde duramıyorum zaman sanki durmuş bir türlü saat 12.30'a gelmiyordu!.. Başım........
© Türkiye
