“Hayrola ne oluyor? Dercesine baktığımda içlerinden birisi “ekrana baksana” dedi. Ağlamayı sevmeyen insanlardanım. Bunun en büyük nedenlerinden birisi çok sayıda kötülüklerden geldiğim için çok ağlamam ve artık ağlayamaz duruma gelmemdir. Yani ağlamam problemlerime çözüm olmadığı gibi geleneksel tabirle göz pınarlarımı kuruttu. Yıllar sonrasında ağlama özelliğim depreşti, tekrar ortaya çıktı. Ve bu zamanda da eskisini aratmayacak ölçüde ağladım. Ağlamamı gizledim. Yazmaya dahi ara verip âdeta dağlar taşlar dinlesin düşüncesi ile kırlara giderek ağlama zafiyetimi bertaraf etmeye çalıştım. Başlıkta geçtiği üzere gözyaşlarımla önemli bir yazı yazdım. Aslına bakılırsa bu önemli yazımı yazmadan önce ve sonrasında da ağladım. Başlığın da bu şekilde olmasını daha uygun buldum. Hâlen........