Eve ekmek götürmek... |
Soruverdim öylesine: “Nicedir tedavi sebebiyle evdesin, hastanedesin, ne yapmayı özledin?”
Çok mücadele vermişti amansız, belki de çaresiz hastalığı ile. Kimileri “fazla yaşamaz” dedi gıyabında, kimileri ise ümit ve umut dolu cümleler kurdu, temennilerde bulundu.
Defaatle ziyaret ettim kendisini. Her ziyaretimde güzel ve neşeli bahisler açmaya gayret ederdim. Lakin o mevzuyu evirir çevirir yine vefata, ayrılığa ve hasrete getirirdi. Sanki hasta olan benmişim de o beni teselli ediyor gibi hissederdim. Öyle sabırlı, sakin, kabullenmiş...
İçimden hep şunu derdim: “Allah muhafaza ben de böyle bir imtihanla muhatap olsam...” Ama o tüm cevapları vermişti bana her bir ziyaretimde... Yine bir ziyaretimde soruverdim düşüncesizce:
“Nicedir tedavi sebebiyle evdesin, hastanedesin, ne yapmayı özledin?”
Az da olsa........