“Abi ben seni öldü biliyorum. Hatta birkaç kez mezarına bile gittim sana dua ettim.” Üstünde eski, yırtık pırtık kirli bir elbise, uzamış ve ağarmış sakalıyla tipik bir dilenci gibi yanıma yaklaşmıştı. Tam elimi cebime atmıştım ki elimi tuttu: -Sakın sakın ha Şair! Ben dilenci değilim. İhtiyacın varsa ben sana yardım edeyim. Bak iyice bak gözlerime Şair! Beni bir yerlerden tanıyor olman gerek. Hâlâ yazıyorsun hâlâ şiirin nöbetini tutuyorsun. Bıkmadın mı yazmaktan? Seni takip ediyorum. İyi güzel şeyler üretiyorsun. Senin hakkında çok şeyler biliyorum. Hâlâ tanıyamadın mı beni? Peş peşe sorular sormaya devam ediyordu. Dikkatlice baktım bu dilenci kılıklı adamın suratına. Gözlerimden beynime giden sinyallerden ne kadar çabalasam da hiçbir olumlu cevap alamadım. Açıklama bekleyen bakımsız........

© Türkiye