Klasik bir misafirlik sahnesi… 60 yaşlarında bir kadın, karşı koltukta oturan üç yaşındaki çocuğu yanına çağırıyor. "Gel bakayım yavrum, sana bir şeker vereyim” diyor gülümseyerek. Çocuk bir an duruyor ve annesine bakıyor.

Anne ayağa kalkıp yavaşça yere diz çöküyor ve çocuğun göz hizasında sakin bir ses tonuyla konuşuyor; "Oğlum, teyze sana şeker verecekmiş. Almak ister misin? Bu tamamen senin kararın, tatlım. Kimse seni zorlamıyor." Çocuk ne yapacağını bilemiyor. Susuyor. Bu arada anne konuşmaya devam ediyor. "Tamam annecim, acele etme. Bu konuyu biraz düşün. Karar verince bana söylersin, olur mu?" *** Bu ve benzeri sahneler çok sık yaşanmaya başladı. Çocuğa bu şekilde davranan ebeveynler, iyi bir şey yaptıklarını düşünüyorlar. Ama bu öz güven kazandırmak değil, çocuğa gereksiz yük bindirmek. Çünkü çocuğa "Sen her şeyi tek başına halletmelisin" mesajı veriliyor. Bazen dışarıda görüyorum. Çocuk feryat figan ağlıyor, yerlerde yuvarlanıyor, ortalığı yıkıyor. Sebebi ne olabilir? Muhtemelen bir oyuncağa takmıştır kafayı. Normal değil mi? Üç yaş sendromu. Klasik bir patlama anı işte. Ama baba yere........

© Türkiye