"Ya çarşıda, ya da Dicle kıyısında küçük bir dükkânı olan esnaf olsaydım çok daha rahat ederdim Behlül..." Halife: - Herkese nasip olmaz “PEKİ” demek, ne büyük nimet! Bak Behlül... Zaman zaman ne isterdim, biliyor musun? - Sizin aklınıza münasip düşünemem Sultan'ım! - Ya çarşıda, ya da Dicle kıyısında küçük bir dükkânı olan esnaf olsaydım çok daha rahat ederdim. Orta hâlli bir zanaatkâr da olmak isterdim. Ne bileyim bir nalbant, marangoz, demirci, hatta ve hatta dağ başında sürülerini güden gamsız bir çoban bile olmayı düşünmedim değil. - Sultanlıktan çobanlığa... Bu bir terfi mi? Peki, niçin? - Ne sayarsan say Behlül! Yerimde olsaydın ne demek istediğimi daha iyi anlardın. - Yerinde olmak istemezdim Efendim! - O niyetini biliyorum! Ne bileyim? Bu hayat kolay değil! - Meselâ! - Meselâ; sabah evimden gönül rahatlığıyla “Besmele…" çekip çıksaydım, işime gelip akşam Allahü teâlâ ne kadar helâlinden kâr verdi ise onunla çoluk çocuğumun nafakasını alsaydım, atıma değil hatta eşeğime binseydim........