Bir yolunu buldum Kadı ve Hacıyı altınları da alarak suçüstü yakalanmış gibi, delilleriyle birlikte Harun Reşid’in huzuruna çıkardım. Kadı Efendi köşeye sıkışmıştı: -Bu çaresiz adamın malını kendi cebimden veriyorum. Siz de, Hacı da ve bu ameleler de daha fazla yorulup üzülmesin! Canınız sağ olsun! İnsanlık ölmedi ya varsın benim altınlarım gitsin! Bu da böyle biline! - Adâlet yerini bulsun da… Daha önceden hazırlattığım teraziyi ortaya koydum. Bütün oradakilerin huzurunda iki rıtl altını keselere koyup üzüntüden perişan olmuş Hacı'ya teslim ettim. Kadı Efendiye göre bu işin başı sonu belli olmuştu. Fakat ben onun gibi düşünmüyordum. Sultan’ımız adına iş yapan bu sahtekârın hakiki çehresi, herkes tarafından görülmeliydi. Bir daha masum insanların canı yanmasın istiyordum. Bir yolunu buldum Kadı ve Hacıyı altınları da alarak suçüstü yakalanmış gibi, delilleriyle birlikte Harun Reşid’in huzuruna çıkardım. Hadiseyi başından sonuna kadar anlattılar. Meğer........