Tirmiz’de dünyâya gelen Hakîm-i Tirmizî hazretleri, Allah dostu bir velîdir. Kimseye kızmazdı... Her sıkıntıda, kendinde arardı kusûru. Nitekim bir gün, en “yeni elbisesini” giyip çıkar evden. Cumâ namazına gidecektir. Birkaç talebesi de vardır yanında. Az sonra bir sokağa girerler. O sokakta kötü huylu bir “kadın” vardır. Şirret mi şirret. Bir evin ikinci katında oturmaktadır. Ve bu zâta........