İnsan kazanmak toprak kazanmaktan zordur.

Toprağın sınırları haritayla, etrafı dikenli tellerle örülür ama insan unsurunu kazanmak için bu malzemeler kifayetsizdir.

Bakınız, işgalci İsrail 1948’den beri haritayı genişletiyor. Her defasında yeni topraklar alıyor, her defasında işgallerini genişletiyor. Ama insanlığın gözünde daralıyor, küçülüyor, ufalıyor. Bugün İsrail denildiğinde kimse zeytin ağaçlarını veya Yahudi filozoflarını hatırlamıyor. Öldürücü bir silah olarak insanları açlığa mahkûm eden Soykırımcı bir zümreyi, mülteci kamplarını bombalamaktan çekinmeyen katil bir işgal rejimini hatırlıyor. Toprağı büyüdükçe vicdanı küçülen, haritayı genişlettikçe meşruiyetini yitiren bir devlet…

Dolayısıyla insan kazanmak zor, zahmetli ama kalıcıdır. Çünkü toprakları da bereketli hale getiren, eken, biçen, üreten, çalışıp alın teriyle mayalayan insandır. Siyasi haritaların çizgileriyle değil, gönül coğrafyasının ruhunda kurulan bağdır aslolan. Osmanlı’nın 11 yıl süren fetret devrinde Balkanlarda ayrılıkçı bir isyanın çıkmaması........

© Türkgün