Kim ne derse desin değişik bir toplumumuz var. Kendine has davranışları, uygulamaları, sabrı, tevekkül, direnişi ve daha birçok özelliği olan bir ülkeyiz. Birçok güzel özelliğimizin yanı sıra “Bu huyumuzdan vazgeçsek!” diyeceğimiz huylarımız da var. “Yumurta kapıya gelmeden harekete geçmeme” ve sürekli “unutkan” tavırlar işte bunlar beğenmediğimiz yerleşik tavırlarımızdan birkaç tanesi…

Bütün kötü işaretleri gördüğümüz durumlarda bile aksi bir şey olacağına bir türlü inanmak istemeyiz. Büyük bir tevekkül ile bütün işlerimizi önce “Allah’a”, sonra “kutsal devlet”e emanet etmişizdir.

Bugünkü mevcut hâl ve gidişimize baktığımızda, bölgesel olarak tarım havzalarımızda sulama açısından stresli bir duruma doğru yol almaktayız. Bu durum tarımsal üretim, verim ve kalite için alarm vermektedir.

Bugün tarlalarda görünmeyen ama hissedilen bir stres var: SU STRESİ.

Tarlalarımız, bitkilerimiz ve üretimimiz sessizce alarm veriyor. Bölgesel olarak tarım havzalarımızda su kaynakları hızla azalıyor, toprağın sesi kısılıyor. Bu gidiş, yalnızca verimi değil, ülkenin gıda güvenliğini de tehdit ediyor. Ve en acı gerçek şu: Bu gidişatın önüne geçmek hâlâ elimizdeyken, çiftçinin elindeki su, avucundan kaymasın!

TÜİK verilerine göre ülkemizde tarım alanlarının sadece yüzde 24,1’i sulanabiliyor. Yani, her dört tarladan üçü hâlâ “yağmur duasına” bakıyor. Bu tablo, su kaynaklarımızın sınırlılığını ve mevcut sistemin sürdürülemezliğini açıkça gösteriyor.

Üstelik var olan sulama sistemlerinin de büyük kısmı hâlâ yüzeysel sulama, yani suyun en çok ziyan olduğu yöntemlerle çalışıyor. Bu şartlarda “daha fazla su” bulmak değil, “eldeki suyu doğru kullanmak” gerekiyor. İşte burada kısıntılı sulama devreye giriyor.

Kısıntılı Sulama: Az Suyla Akıllı Tarım. Kısıntılı sulama, “bitkiyi susuz bırakmak değil, suyu bilinçli kısıp stratejik kullanmaktır.” Amaç, suyun yetmediği koşullarda bitkinin en kritik dönemlerinde (örneğin çiçeklenme ve tane bağlama evresi) suyu tam verip, diğer dönemlerde kısmaktır. Böylece aynı su........

© Türkgün