Als zelfs je grootste medestanders waarschuwen dat je plan niet werkbaar is, weet je eigenlijk genoeg. Maar wat als je eigen partij, meer geïnteresseerd in politieke marketing dan in praktische werkbaarheid, eist dat je een wankel plan toch doorzet? Dan is je naam waarschijnlijk Eric van der Burg, ben je staatssecretaris asiel en migratie, is de VVD je partij en ben je niet te benijden.
Eerst moest de premier er in zijn hoedanigheid als ‘Mark’ aan te pas komen om de VVD-fractie achter de aanpak van de asielopvangcrisis te krijgen, vervolgens werd het wetsvoorstel voor de spreiding van asielzoekers zodanig ver-VVD’t dat geen van de betrokken instanties er chocolade van kan maken. “De wet waarmee Van der Burg dacht dat hij deze opvangplekken kon realiseren, heeft hij nooit kunnen schrijven,” constateerde Johan van Heerde zaterdag in deze krant.
Uit angst voor lokale onvrede – ‘de regering duwt ons asielzoekers door de strot’ – deinst de VVD terug voor de helderheid van een eerlijke verdeling over alle Nederlandse gemeenten. De veiligheidsregio’s, het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten waren voor zo’n systeem, maar de liberalen houden het tegen. Het resultaat is dat er een complex en onduidelijk bouwwerk van ‘getrapte verdeling’ wordt opgetuigd, met een bonus voor gemeenten die zich vrijwillig melden. Weigerachtige gemeenten zullen waarschijnlijk eerst maar eens afwachten wie valt voor deze financiële verleiding, in de hoop zelf buiten schot te blijven.
VNG, Coa en de veiligheidsregio’s zien er niets in, de opvangcrisis wordt verlengd in plaats van opgelost, maar de VVD scoort punten; een papieren succes ten koste van de werkelijkheid van tienduizenden mensen. Wensdenken leidt zo tot wenswetten, en dat kennen we. Veel van de over elkaar heen buitelende crises zijn er geheel of gedeeltelijk op terug te voeren. De stikstofwetgeving was gebaseerd op veronderstelde natuurcompensatie, de spaartaks ging uit van niet-bestaande rendementen, de toeslagenaffaire vloeide voort uit de jacht op spookfraudeurs.
Om de schijn te vermijden dat het hier alleen om de VVD gaat, is het wellicht goed nog eens te herinneren aan de Kunduz-missie, waarbij Nederlandse militairen en politie-opleiders naar Afghanistan werden gestuurd met een surrealistische opdracht. In ruil voor politieke steun – het rare kabinet met de PVV als gedoogpartner moest in dit geval bij de oppositie aankloppen – stelde GroenLinks in 2011 voorwaarden die net zoveel met Afghanistan te maken hadden als de SGP met de Gay Pride Parade. Een evaluatie van Buitenlandse Zaken concludeerde in 2020 dat de resultaten van de missie veel te rooskleurig waren voorgesteld aan de Tweede Kamer om ‘politiek draagvlak niet te verliezen’. Het cosmetische succes is een valkuil voor elke politieke familie.
Alle overlegorganen in de asielkwestie willen intussen zo snel mogelijk in gesprek met Van der Burg om tot een ‘slagvaardiger wetsvoorstel’ te komen. De staatssecretaris zal dat ook willen, denk ik, aan hem ligt het niet. Maar de vraag is of zijn eigen partij hem ook maar een millimeter manoeuvreerruimte gunt – ik vrees dat de politieke drift het zal winnen van de realiteitszin.
Drie keer per week schrijft Stevo Akkerman een column waarin hij de ‘keiharde nuance’ en het ‘onverbiddelijke enerzijds-anderzijds’ preekt. Lees ze hier terug.
Staatssecretaris Eric van der Burg is niet te benijden
Als zelfs je grootste medestanders waarschuwen dat je plan niet werkbaar is, weet je eigenlijk genoeg. Maar wat als je eigen partij, meer geïnteresseerd in politieke marketing dan in praktische werkbaarheid, eist dat je een wankel plan toch doorzet? Dan is je naam waarschijnlijk Eric van der Burg, ben je staatssecretaris asiel en migratie, is de VVD je partij en ben je niet te benijden.
Eerst moest de premier er in zijn hoedanigheid als ‘Mark’ aan te pas komen om de VVD-fractie achter de aanpak van de asielopvangcrisis te krijgen, vervolgens werd het wetsvoorstel voor de spreiding van asielzoekers zodanig ver-VVD’t dat geen van de betrokken instanties er chocolade van kan maken. “De wet waarmee Van der Burg dacht dat hij deze opvangplekken kon realiseren, heeft hij nooit kunnen schrijven,” constateerde Johan van Heerde zaterdag in deze........
© Trouw
visit website
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Yara Hawari
Patrick Gathara
Marwan Bishara
Andrew Mitrovica
Tafi Mhaka
Julie Bindel
Mawlawi Amir Khan Muttaqi
Jan Egeland
Hipolitus Wangge
Fisayo Soyombo
