Stel: een koloniale macht verstaat de tekenen der tijd niet en zet het leger in om de wens naar onafhankelijkheid van haar verre onderdanen de kop in te drukken, zonder succes overigens. Decennia later wordt vastgesteld dat de kolonisator zich bij deze oorlog schuldig maakte aan ‘stelselmatig en wijdverbreid extreem geweld’. Bij wie moet de voormalige koloniale macht zijn als zij blijk wil geven van zoiets als diepe spijt, neigend naar berouw, misschien zelfs wroeging?

In de eerste plaats uiteraard bij de bevolking van de ex-kolonie, de overlevenden, de nabestaanden, de erfgenamen van deze geschiedenis. Maar ook bij de eigen soldaten die door de landsleiding op een ‘onmogelijke missie’ waren gestuurd en zich toch ‘als een goed militair’ gedroegen – zij kunnen niet verantwoordelijk worden gehouden voor het gedrag van anderen.

Dit is........

© Trouw