Bazen öyle sözler duyarız ki ne kaynağını bilir ne de lafın nereye gittiğinden haberimiz olur. Hiçbir tetkik ve araştırma yapmadan inanır daha kötüsü duyduğumuz o lafın yayılmasına katkıda bulunuruz.
Ne demişti Koca Yunus:
“Söz var kese savaşı/ söz var kestire başı”
Her duyduğumuza inanıp, bir de onu yayılmasına yardımcı olursak ve o duyduğumuz söz doğru da değilse nasıl bir fenalığın içinde olduğumuzu sonra anlarız. Tabii iş işten geçer bir kere.
Vaziyetin an hazin yanı duyup da inandığımız o söz bir de asılsız çıkınca nasıl bir tahribat yaptığını bilemeyiz. Yayı terk eden ok gibi bir daha geri dönmez artık söylediklerimiz.
Nasıl, doğruların ve faydalı şeylerin yayılması güzel bir şeyse; yanlışların veya aslı olmayan şeylerin yayılması çok kötü bir şeydir. Kısaca hem ağzımızdan çıkana dikkat etmeli, hem de duyduğumuz sözlerin membaını öğrenmeden bir başkasına........