Bazen kendi kendime kaldığım zamanlar geçmişe doğru seyahat ediyorum. Haliyle bu seyahat hayali oluyor. Geçmiş ancak yâd edilir. Yaşanmıştır çünkü…
Hafıza hatıradır bir yerde. İnsan bazen yaşadıklarını hatırlar. Bu hatıralar arasında üzüntülü ve neşeli zamanlar yaşanmıştır.
Geçmiş herkes için nihayete ermiş bir zaman dilimi değildir. Hatıralar insan muhayyilesinde öyle bir yer alır ki hafıza kaybı olmadığı sürece hayatınız boyu sizinle olur.
Şair “Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer” demiş. Hakikaten bazı hayaller hüzün ile neşe arasında bir hisse kapılmamıza sebep olabiliyor.
Daha önce de bahsetmiştim yolumun Sinop'un Boyabat ilçesine düştüğünü. Boyabat öyle sıradan bir ilçe de değildir. Tarihin bir aynasıdır halâ. Her ne kadar zaman denilen o sihirli mefhum sinesine dokunsa da “Ben buradayım” diyor.
Boyabat'a ikinci defa gittiğimde, yol kenarında üç kız öğrenci sohbet ediyorlardı. Üzerindeki kıyafetlerinden belliydi öğrenci oldukları. Lise son sınıftalarmış. Onlara “Ak Mescit nerede?” diye sorduğumda “bilmiyoruz” dediler. Hâlbuki Ak Mescit Taş Camii 1190 yılında........

© Terme Bilgi Gazetesi