NEHRİN SUYUNDAN DESTÂR SUYUNA YOL VARDIR


Nehir boyunca sessizce ilerliyorlardı. Menzil daima bellidir amma tefekkür de ferahlamak için kısa gezintiler her ikisine de iyi geliyordu. Epey bir süre suyun başında sükût etmiş ve kendi âlemlerin de seyran eylemişlerdi. Anlaşmış gibi ikisi de aynı anda derin bir nefes alıp birbirlerine baktılar. Gönüllerinde ki sevgi tomurcuklarının emaresi olan tebessümleri önce birbirlerine sonra etraflarına yayıldı. Kalktılar ve dergâha doğru yürümeye başladılar.

Etraf da onlarla birlikte, zamanını bekleyen ve o anda zamanı gelmiş gibi harekete geçen bir canlılık hissedilir oldu veya duyan duydu duyamayan kulaklar “bişnev” sözünün idrakini bekler oldular.

(Örümcek ağlarını örüyor perdedar)
Perdedar örümcek ağlarını kaldırdı.
(Saka kuşu ötüyor sesleniyor nâmedar)
Nâmedar kuş kalpten vehmi kaldırdı.

Hâllerine yoldaş olan nehir şöylece........

© tarihistan.org