Μήνες είχα να περάσω απ’ τον Μπιντέ. Ετσι λέγαμε πριν από χρόνια την Πλατεία Κολωνακίου. Λόγω σχήματος. Μπιντέ. Ηταν, βλέπεις, και η εποχή, εκεί ανάμεσα ’55 με δικτατορία, που το εν λόγω ψευτοπορσελάνινο αντικείμενο ήταν απαραίτητο στο μπάνιο κάθε νεοεγειρόμενης πολυκατοικίας Αθηνών και περιχώρων. Μπορεί το λουτρό να σε χώραγε μόνο όρθιο ή καθιστό, και δη στη λεκάνη, αλλά ο μπιντές, μπιντές. Θυμάμαι, είχε γράψει μερικά έξοχα διηγήματα ο Μάριος Χάκας με τίτλο «Ο μπιντές». Οπως και να το δεις, ο μπιντές ήταν ο σταρ της εποχής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ